دەقی وەڵام:

وەڵام: زانایان دەڵێن دروستە زەکات بدەیت بە فاسق، کە ئەمە وتەی مالکی و شافعی و ابن عثیمینە، بەڵگە:

١ـ خوای گەورە دەفەرمووێت: (إِنَّمَا الصَّدَقَاتُ لِلْفُقَرَاءِ وَالْمَسَاكِينِ وَالْعَامِلِينَ عَلَيْهَا وَالْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَفِي الرِّقَابِ وَالْغَارِمِينَ وَفِي سَبِيلِ اللَّهِ وَابْنِ السَّبِيلِ فَرِيضَةً مِنَ اللَّهِ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ)[التوبة: ٦٠].

هەژار یەکێکە لەو هەشت کەسانەی زەکاتی پێ دەشێت، عەدالەت مەرج نییە بۆ زەکات پێدانی، چونکە دەقەکان بە ڕەهایی (مطلق)ی هاتوون، نابێت (مقید) بکرێن مەگەر بەڵگە هاتبێت.

٢ـ عن ابنِ عبَّاس رَضِيَ اللهُ عنهما، أنَّ النبيَّ صلَّى الله عليه وسلَّم بعث معاذًا إلى اليَمَنِ، وقال له: (أعْلِمْهم أنَّ عَليهِم صَدَقةً تُؤخَذُ مِن أغْنيائِهم وتُرَدُّ على فُقرائِهم). رواه البخاري (١٤٩٦)، ومسلم (١٩).

زەکات دان بە هەژار بە ڕەهایی هاتووە، هیچ مەرجی دانەناوە دەبێت عادل بێت.

ابن عثیمین ڕەحمەتی خوای لێ بێت دەفەرمووێت: (فاسق لەموسڵمانان دروستە زەکاتی پێ بدەیت، بەڵام زەکات دان بە کەسێک لە ئاین باشتر بێت لەپێشترە.

نابێت زەکات بدەیت بە کەسێک یارمەتی دەری بێت بۆ تاوان، نموونە: زەکاتی پێ دەدەیت ئالەتی حەڕام دەکڕێت، ئەمەیان یارمەتی دانە لەسەر حەڕام، یان جگەرەی پێ دەکڕێت و نموونەی تری هاوشێوەی ئەمان.

ئەم فاسقە نابێت زەکاتی پێ بدرێت، چونکە بەمە یارمەتی دەدەین لەسەر خراپە و تاوان، خوای گەورەش دەفەرمووێت: (وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَاتَّقُوا اللهَ إِنَّ اللهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ)، ئەگەر زانیمان یان بەزۆری گومانمان بۆ ئەوە چوو لە حەڕام سەرف دەکات، لەم حالەتە حەڕامە پێی بدەیت). (مجموع فتاوى ورسائل العُثيمين) (18/432، 433).